เรื่องย่อ เกิดเป็นหมอ

ข้อมูลเบื้องต้น

๑

นายแพทย์วรวิทย์ได้เขียนจดหมายถึงน้องเล็ก

ฉบับที่ ๑

                ใจความว่า"คืนแรกที่มาถึงก็ถูกตามตัวไปช่วยทำคลอดเพราะแม่เด็กเพ้อและเป็นท้องแรกแต่สุดท้ายก็ปลอดภัยทั้งแม่และเด็กและได้พักที่บ้านพักใกล้สถานีอนามัยซึ่งอยู่ห่างจากโรงพยาบาลในตัวเมือง๗oกิโลเมตรแต่ก็ยังดีที่สถานีอนามัยมีรถจิ๊บให้๑คันซึ่งตอนนี้กำลังหัดขับเองเพราะเกรงใจลุงช่วงและได้แนะนำให้ตั้งใจอ่านหนังสือ"

ฉบับที่ ๒

                ใจความว่า แสคงความดีใจที่สอบเข้าเรียนแพทย์ได้และเล่าถึงชีวิตในมหาวิทยาลัยที่ได้ไปออกค่ายและบอกชั้นปีที่เรียนเกี่ยวกับวิชาอาชีพหมอและสุดท้ายก็ขอบคุณสำหรับหนังสือที่ส่งมาให้อ่าน

ฉบับที่ ๓

                ใจความว่า มาอยู่ที่นี่๖เดือนแล้วและได้ทำเรื่องขอนางพยาบาลเพิ่มอีกหนึ่งตำแหน่งแต่ทางกรมปฎิเสธและเมื่อวานได้รับคนไข้ที่แก้มถูกรากไม้แทงจนเสียเลือดมากเลยตัดสินใจผ่าตัดเลยและเลือดสำรองก็ไม่มีจึงไปเกณฑ์ชาวบ้านมาโชคดีที่มีเลือดตรงกันพอดี   และได้เอาเรื่องปัญหาขาดแคลนยาและเงินไปปรึกษานายอำเภอที่ชื่อวินัยซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่จบจากที่เดียวกันซึ่งก็รับปากว่าจะช่วยเหลือ....ก็พอดีที่มีมูลนิธิแห่งหนึ่งของฝรั่งมาดูการสาธารณสุขและการแพทย์ในจังหวัดจึงจะทำเรื่องขอความช่วยเหลือจากมูลนิธินี้

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ

๒

ฉบับที่ ๔

                ใจความว่า เมื่อ๑oวันที่แล้วมีฝรั่งชื่อไทเลอร์บอกว่ามาจากมูลนิธิและขออยู่ด้วยเพื่อดูการทำงานซึ่งมาอยู่ครบอาทิตย์ก็กลับระหว่างนั้นเขาก็เฝ้าดูงานอย่างใกล้ชิดและได้อาสาช่วยงานซึ่งเขาสัญญาว่าจะช่วยเหลือ.......พอเช้าวันจันทร์นายอำเภอมาหาและว่าทางมูลนิธิตกลงให้ความช่วยเหลือ........เช้าเมื่อวานครูใหญ่ที่อยู่หมู่บ้านหนองห้วยซึ่งอยู่ห่างจากอำเภอ ๔o กิโลเมตรบอกว่าเด็กขาดเรียน ๘ คนพอไปตามเด็กก็มีอาการอย่างเดียวกันคือไอมากจึงมาตามไปรักษาแต่พอไปก็เจอทางขรุขระและต้องเดินเข้าไปในหมู่บ้านเพราะรถจิ๊บเข้าไม่ได้พอไปถึงก็ลงมือตรวจพบว่าเด็กเป็นไอกรน.....อีกหนึ่งอาทิตย์ตั้งใจจะเอาวัคซีนป้องกันโรคต่างๆไปฉีดให้เด็ก

ฉบับที่ ๕

                ใจความว่า เมื่อคืนวานเวลาตีสองมีคนเจ็บท้องได้แปดเดือนและมีอาการตกเลือดมากจึงได้ผ่าตัดเพราะเป็นทางเดียวที่จะช่วยชีวิตทั้งแม่ทั้งลูกได้ครึ่งชั่วโมงก็เรียบร้อย.........ยังไม่ทันได้นอนก็มีคนไข้อาการหนักโดนงูกัดมาจึงจัดการเอาพิษงูออกและได้ส่งคนไข้ไปโรงพยาบาลเพราะสถานีอนามัยไม่มีเซลุ่มหลังจากนั้นก็เข้านอนได้ชั่วโมงกว่าๆก็ต้องตื่นมาทำงานและผู้ช่วยก็มารายงานว่าผู้ป่วยที่โดนงูกัดเสียชีวิตไปแล้วและรู้สึกเสียใจ.......ตอนเย็นจึงเดินไปคุยกับพระธุดงค์ที่มาปักกลดในหมู่บ้าน

ฉบับที่ ๖

                ใจความว่า เมื่อปลายเดือนที่แล้วได้เข้าไปกรุงเทพและแวะที่บ้านก็ไม่เจอเล็ก........และได้แวะไปหาเพื่อนเก่าที่โรงพยาบาลและได้พบรุ่นน้องที่เขาได้เป็นประธานชมรมแล้วเล่าเรื่องของบ้านหนองห้อยให้ฟังและเขาก็สนใจจะไปออกค่ายที่หมู่บ้านนี้ด้วยวันอาทิตย์ก็ขนหนังสือและขนมไปแจกเด็กๆ.......ตอนกลางวันครูใหญ่มาชวนไปเที่ยวหมู่บ้านอื่นชื่อหมู่บ้านหนองปิ่มซึ่งต้องขับรถไปอีก ๕ กิโลเมตรทางไปขรุขระมากหมู่บ้านนี้มีบ่อน้ำบ่อเดียวที่ใช้กันทั้งหมู่บ้าน.....และเห็นเด็กคนหนึ่งเป็นโรคเท้าช้างจึงส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลซึ่งต้องขับรถกว่า ๑oo กิโลเมตรถึงจะเหนื่อยแต่ก็คิดว่ามีคงมีคนเหนื่อยกว่า

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ

๓

ฉบับที่ ๗

                ใจความว่า ตอนนี้มีคนมารอรักษามากขึ้นทุกวัน.....วันเสาร์อาทิตย์ก็ต้องออกไปตามหมู่บ้านต่างๆ...เมื่อต้นเดือนที่แล้วมีนักศึกษามาเข้าค่ายที่บ้านหนองปิ่มซึ่งหัวหน้าค่ายก็รุ่นน้องที่เจอที่กรุงเทพ .....ชาวค่ายและชาวบ้านช่วยกันสร้างโรงเรียน ส้วมซึม โต๊ะ เก้าอี้ สนามเด็กเล่น และเสาธง.....พอโรงเรียนที่บ้านหนองปิ่มเสร็จชาวค่ายก็ย้ายค่ายมาก็บ้านหนองห้วยเพื่อซ่อมแซมโรงเรียนและสอนหนังสือเด็กๆและช่วยแนะนำชาวบ้านเกี่ยวกับการรักษาสุขลักษณะละสุขภาพอนามัยอย่างง่ายๆ

ฉบับที่ ๘

                ใจความว่า ชาวค่ายได้กลับไปเมื่อวานนี้ชาวบ้านหนองห้วยและบ้านหนองปิ่มช่วยกันจัดงานเลี้ยงอำลาซึ่งชาวค่ายและชาวบ้านได้ร่วมร้องเพลงด้วยกัน

ฉบับที่ ๙

                ใจความว่า ช่วงนี้หน้าฝนหลังจากที่ชาวค่ายกลับไปแล้วก็ได้คิดที่จะให้ขยายสถานีอนามัยซึ่งขั้นแรกก็ขอบริจาคจากชาวบ้านและนายอำเภอบอกว่าจะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาผู้ว่าราชการจังหวัด

ฉบับที่ ๑o

                ใจความว่า ตอนนี้ได้ผู้ช่วยคนใหม่ชื่อสมชาย อายุเพียง ๑๒ ปีตอนแรกๆสมชายก็มายืมหนังสือไปอ่านและแกก็ขออยู่กับพี่เลย.และพี่ได้นำเรื่องสมชายไปปรึกษานายอำเภออีกตามเคยแล้วจึงตกลงส่งสมชายไปเรียนโรงเรียนประจำจังหวัด......เมื่อวานชาวบ้านได้เดินไปเฝ้า พ่ออยู่หัวกัน..........

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ

๔

ฉบับที่ ๑๑

             &nbs;  ใจความว่า ผู้ว่ารับปากช่วยเหลือโครงการต่างๆที่พี่ได้คิดเอาไว้และตอนนี้พี่ก็เริ่มเขียนโครงการต่างๆไปบ้างแล้ว

ฉบับที่ ๑๒

                ใจความว่า ตอนนี้สถานีใหม่เสร็จแล้วเป็นเพราะชาวบ้านช่วยกันทำและได้รับพยาบาลที่มาสมัครไว้ ๓ คน

ฉบับที่ ๑๓

                ใจความว่า หมอก็ไม่สบายเหมือนกันเพราะพี่ไส้ติ่งอักเสบไม่รู้ตัวจึงต้องผ่าตัดและนอนโรงพยาบาลเกือบอาทิตย์ช่วงนี้ก็มีชาวบ้านมาเยี่ยมบ้าง.......พอออกจากโรงพยาบาลพี่ก็ทำตามโครงการที่วางไว้คือเข้าไปชี้แจงการวางแผนของครอบครัวซึ่งชาวบ้านก็ให้ความร่วมมือกันและได้ส่งของขวัญวันเกิดไปให้เล็กด้วย

ฉบับที่ ๑๔

                ใจความว่า เช้านี้มีคนไข้ถูกยิงอาการสาหัสแต่ยังไม่ทันผ่าตัดคนไข้ก็ตายไปแล้วพี่รู้สึกเสียใจมาก.........และตอนนี้พี่ได้ทำโครงการสร้างห้องสมุดซึ่งเด็กๆดีใจมากที่จะมีหนังสืออ่าน.......และบอกให้เล็กขยันและอดทนเรียน

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ

๕

ฉบับที่ ๑๕

ใจความว่า ได้ขอความร่วมมือหนุ่มสาวมาเป็นอบรมและพัฒนาท้องถิ่นของตนเองเรื่องการพัฒนาด้านสาธารณสุขซึ่งก็เริ่มประสบผลสำเร็จบ้างแล้ว.......แต่ชาวบ้านก็มีปัญหาด้านปากท้องเพราะโดนกดขี่และขอบคุณสำหรับหนังสือที่เล็กส่งมาให้อ่าน

ฉบับที่ ๑๖

                ใจความว่า วันอาทิตย์ได้ออกไปฉีดวัคซีนที่บ้านหนองมนและได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งถูกล่ามโซ่เอาไว้และได้พาส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลซึ่งหมอที่ตรวจก็บอกว่าไม่ได้เป็นบ้าแต่มีอาการทางจิตอยู่บ้าง.......ตอนนี้งานที่อนามัยและโครงการต่างๆก็ยังทำกันไปเรื่อยๆ

ฉบับที่ ๑๗

                ใจความว่า เมื่อวานซืนมีเพื่อนเก่าแวะมาหาและได้พูดคุยกันเรื่องเก่าๆกันและพี่ก็ถามมันเรื่องที่มันเคยพูดว่าจบแล้วจะไปเป็นหมอที่บ้านนอกแต่มันก็ว่าไม่มีอนาคตพี่พยายามพูดโน้มใจแต่มันก็ไม่ฟังและได้กลับไปโดยบอกว่าพี่เนี่ย โง่  ....

ฉบับที่ ๑๘

ใจความว่า ได้แก้ปัญหาหัวใจให้เล็กและได้ให้กำลังใจเล็กที่กำลังอกหัก

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ

๖

ฉบับที่ ๑๙

                ใจความว่า ดีใจที่เล็กกลับมาเป็นเล็กคนเดิมและบอกว่าโรงเรียนหนองปิ่มต้องปิดโรงเรียนเพราะว่าไม่มีครูสอน

ฉบับที่ ๒๐

                ใจความว่า ๔ปีแล้วที่พี่มาเป็นหมออยู่ที่นี่ถึงแม้จะรู้สึกเหงาแต่พี่ก็รู้สึกโชคดีที่พี่ได้มาอยู่ที่นี่เพราะพี่ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง.......อาทิตย์หน้าพี่สัญญาว่าจะไปร่วมแสคงความยินดีในวันรับปริญญาของเล็ก   

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ

เนื้อเรื่อง

๑

นายแพทย์วรวิทย์ได้เขียนจดหมายถึงน้องเล็ก

ฉบับที่ ๑

                ใจความว่า"คืนแรกที่มาถึงก็ถูกตามตัวไปช่วยทำคลอดเพราะแม่เด็กเพ้อและเป็นท้องแรกแต่สุดท้ายก็ปลอดภัยทั้งแม่และเด็กและได้พักที่บ้านพักใกล้สถานีอนามัยซึ่งอยู่ห่างจากโรงพยาบาลในตัวเมือง๗oกิโลเมตรแต่ก็ยังดีที่สถานีอนามัยมีรถจิ๊บให้๑คันซึ่งตอนนี้กำลังหัดขับเองเพราะเกรงใจลุงช่วงและได้แนะนำให้ตั้งใจอ่านหนังสือ"

ฉบับที่ ๒

                ใจความว่า “แสคงความดีใจที่สอบเข้าเรียนแพทย์ได้และเล่าถึงชีวิตในมหาวิทยาลัยที่ได้ไปออกค่ายและบอกชั้นปีที่เรียนเกี่ยวกับวิชาอาชีพหมอและสุดท้ายก็ขอบคุณสำหรับหนังสือที่ส่งมาให้อ่าน”

ฉบับที่ ๓

                ใจความว่า “มาอยู่ที่นี่๖เดือนแล้วและได้ทำเรื่องขอนางพยาบาลเพิ่มอีกหนึ่งตำแหน่งแต่ทางกรมปฎิเสธและเมื่อวานได้รับคนไข้ที่แก้มถูกรากไม้แทงจนเสียเลือดมากเลยตัดสินใจผ่าตัดเลยและเลือดสำรองก็ไม่มีจึงไปเกณฑ์ชาวบ้านมาโชคดีที่มีเลือดตรงกันพอดี   และได้เอาเรื่องปัญหาขาดแคลนยาและเงินไปปรึกษานายอำเภอที่ชื่อวินัยซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่จบจากที่เดียวกันซึ่งก็รับปากว่าจะช่วยเหลือ....ก็พอดีที่มีมูลนิธิแห่งหนึ่งของฝรั่งมาดูการสาธารณสุขและการแพทย์ในจังหวัดจึงจะทำเรื่องขอความช่วยเหลือจากมูลนิธินี้”

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ

๒

ฉบับที่ ๔

                ใจความว่า “เมื่อ๑oวันที่แล้วมีฝรั่งชื่อไทเลอร์บอกว่ามาจากมูลนิธิและขออยู่ด้วยเพื่อดูการทำงานซึ่งมาอยู่ครบอาทิตย์ก็กลับระหว่างนั้นเขาก็เฝ้าดูงานอย่างใกล้ชิดและได้อาสาช่วยงานซึ่งเขาสัญญาว่าจะช่วยเหลือ.......พอเช้าวันจันทร์นายอำเภอมาหาและว่าทางมูลนิธิตกลงให้ความช่วยเหลือ........เช้าเมื่อวานครูใหญ่ที่อยู่หมู่บ้านหนองห้วยซึ่งอยู่ห่างจากอำเภอ ๔o กิโลเมตรบอกว่าเด็กขาดเรียน ๘ คนพอไปตามเด็กก็มีอาการอย่างเดียวกันคือไอมากจึงมาตามไปรักษาแต่พอไปก็เจอทางขรุขระและต้องเดินเข้าไปในหมู่บ้านเพราะรถจิ๊บเข้าไม่ได้พอไปถึงก็ลงมือตรวจพบว่าเด็กเป็นไอกรน.....อีกหนึ่งอาทิตย์ตั้งใจจะเอาวัคซีนป้องกันโรคต่างๆไปฉีดให้เด็ก”

ฉบับที่ ๕

                ใจความว่า “เมื่อคืนวานเวลาตีสองมีคนเจ็บท้องได้แปดเดือนและมีอาการตกเลือดมากจึงได้ผ่าตัดเพราะเป็นทางเดียวที่จะช่วยชีวิตทั้งแม่ทั้งลูกได้ครึ่งชั่วโมงก็เรียบร้อย.........ยังไม่ทันได้นอนก็มีคนไข้อาการหนักโดนงูกัดมาจึงจัดการเอาพิษงูออกและได้ส่งคนไข้ไปโรงพยาบาลเพราะสถานีอนามัยไม่มีเซลุ่มหลังจากนั้นก็เข้านอนได้ชั่วโมงกว่าๆก็ต้องตื่นมาทำงานและผู้ช่วยก็มารายงานว่าผู้ป่วยที่โดนงูกัดเสียชีวิตไปแล้วและรู้สึกเสียใจ.......ตอนเย็นจึงเดินไปคุยกับพระธุดงค์ที่มาปักกลดในหมู่บ้าน

ฉบับที่ ๖

                ใจความว่า “เมื่อปลายเดือนที่แล้วได้เข้าไปกรุงเทพและแวะที่บ้านก็ไม่เจอเล็ก........และได้แวะไปหาเพื่อนเก่าที่โรงพยาบาลและได้พบรุ่นน้องที่เขาได้เป็นประธานชมรมแล้วเล่าเรื่องของบ้านหนองห้อยให้ฟังและเขาก็สนใจจะไปออกค่ายที่หมู่บ้านนี้ด้วย………วันอาทิตย์ก็ขนหนังสือและขนมไปแจกเด็กๆ.......ตอนกลางวันครูใหญ่มาชวนไปเที่ยวหมู่บ้านอื่นชื่อหมู่บ้านหนองปิ่มซึ่งต้องขับรถไปอีก ๕ กิโลเมตรทางไปขรุขระมากหมู่บ้านนี้มีบ่อน้ำบ่อเดียวที่ใช้กันทั้งหมู่บ้าน.....และเห็นเด็กคนหนึ่งเป็นโรคเท้าช้างจึงส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลซึ่งต้องขับรถกว่า ๑oo กิโลเมตรถึงจะเหนื่อยแต่ก็คิดว่ามีคงมีคนเหนื่อยกว่า”

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ

๓

ฉบับที่ ๗

                ใจความว่า “ตอนนี้มีคนมารอรักษามากขึ้นทุกวัน.....วันเสาร์อาทิตย์ก็ต้องออกไปตามหมู่บ้านต่างๆ...เมื่อต้นเดือนที่แล้วมีนักศึกษามาเข้าค่ายที่บ้านหนองปิ่มซึ่งหัวหน้าค่ายก็รุ่นน้องที่เจอที่กรุงเทพ .....ชาวค่ายและชาวบ้านช่วยกันสร้างโรงเรียน ส้วมซึม โต๊ะ เก้าอี้ สนามเด็กเล่น และเสาธง.....พอโรงเรียนที่บ้านหนองปิ่มเสร็จชาวค่ายก็ย้ายค่ายมาก็บ้านหนองห้วยเพื่อซ่อมแซมโรงเรียนและสอนหนังสือเด็กๆและช่วยแนะนำชาวบ้านเกี่ยวกับการรักษาสุขลักษณะละสุขภาพอนามัยอย่างง่ายๆ”

ฉบับที่ ๘

                ใจความว่า “ชาวค่ายได้กลับไปเมื่อวานนี้ชาวบ้านหนองห้วยและบ้านหนองปิ่มช่วยกันจัดงานเลี้ยงอำลาซึ่งชาวค่ายและชาวบ้านได้ร่วมร้องเพลงด้วยกัน”

ฉบับที่ ๙

                ใจความว่า “ช่วงนี้หน้าฝนหลังจากที่ชาวค่ายกลับไปแล้วก็ได้คิดที่จะให้ขยายสถานีอนามัยซึ่งขั้นแรกก็ขอบริจาคจากชาวบ้านและนายอำเภอบอกว่าจะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาผู้ว่าราชการจังหวัด”

ฉบับที่ ๑o

                ใจความว่า “ตอนนี้ได้ผู้ช่วยคนใหม่ชื่อสมชาย อายุเพียง ๑๒ ปีตอนแรกๆสมชายก็มายืมหนังสือไปอ่านและแกก็ขออยู่กับพี่เลย….และพี่ได้นำเรื่องสมชายไปปรึกษานายอำเภออีกตามเคยแล้วจึงตกลงส่งสมชายไปเรียนโรงเรียนประจำจังหวัด......เมื่อวานชาวบ้านได้เดินไปเฝ้า “พ่ออยู่หัว”กัน..........”

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ

๔

ฉบับที่ ๑๑

                ใจความว่า “ผู้ว่ารับปากช่วยเหลือโครงการต่างๆที่พี่ได้คิดเอาไว้และตอนนี้พี่ก็เริ่มเขียนโครงการต่างๆไปบ้างแล้ว”

ฉบับที่ ๑๒

                ใจความว่า “ตอนนี้สถานีใหม่เสร็จแล้วเป็นเพราะชาวบ้านช่วยกันทำและได้รับพยาบาลที่มาสมัครไว้ ๓ คน”

ฉบับที่ ๑๓

                ใจความว่า “หมอก็ไม่สบายเหมือนกันเพราะพี่ไส้ติ่งอักเสบไม่รู้ตัวจึงต้องผ่าตัดและนอนโรงพยาบาลเกือบอาทิตย์ช่วงนี้ก็มีชาวบ้านมาเยี่ยมบ้าง.......พอออกจากโรงพยาบาลพี่ก็ทำตามโครงการที่วางไว้คือเข้าไปชี้แจงการวางแผนของครอบครัวซึ่งชาวบ้านก็ให้ความร่วมมือกันและได้ส่งของขวัญวันเกิดไปให้เล็กด้วย”

ฉบับที่ ๑๔

                ใจความว่า “เช้านี้มีคนไข้ถูกยิงอาการสาหัสแต่ยังไม่ทันผ่าตัดคนไข้ก็ตายไปแล้วพี่รู้สึกเสียใจมาก.........และตอนนี้พี่ได้ทำโครงการสร้างห้องสมุดซึ่งเด็กๆดีใจมากที่จะมีหนังสืออ่าน.......และบอกให้เล็กขยันและอดทนเรียน”

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ

๕

ฉบับที่ ๑๕

ใจความว่า “ได้ขอความร่วมมือหนุ่มสาวมาเป็นอบรมและพัฒนาท้องถิ่นของตนเองเรื่องการพัฒนาด้านสาธารณสุขซึ่งก็เริ่มประสบผลสำเร็จบ้างแล้ว.......แต่ชาวบ้านก็มีปัญหาด้านปากท้องเพราะโดนกดขี่…และขอบคุณสำหรับหนังสือที่เล็กส่งมาให้อ่าน”

ฉบับที่ ๑๖

                ใจความว่า “วันอาทิตย์ได้ออกไปฉีดวัคซีนที่บ้านหนองมนและได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งถูกล่ามโซ่เอาไว้และได้พาส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลซึ่งหมอที่ตรวจก็บอกว่าไม่ได้เป็นบ้าแต่มีอาการทางจิตอยู่บ้าง.......ตอนนี้งานที่อนามัยและโครงการต่างๆก็ยังทำกันไปเรื่อยๆ”

ฉบับที่ ๑๗

                ใจความว่า “เมื่อวานซืนมีเพื่อนเก่าแวะมาหาและได้พูดคุยกันเรื่องเก่าๆกันและพี่ก็ถามมันเรื่องที่มันเคยพูดว่าจบแล้วจะไปเป็นหมอที่บ้านนอกแต่มันก็ว่าไม่มีอนาคตพี่พยายามพูดโน้มใจแต่มันก็ไม่ฟังและได้กลับไปโดยบอกว่าพี่เนี่ย “โง่”  ....”

ฉบับที่ ๑๘

ใจความว่า “ได้แก้ปัญหาหัวใจให้เล็กและได้ให้กำลังใจเล็กที่กำลังอกหัก”

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ

๖

ฉบับที่ ๑๙

                ใจความว่า “ดีใจที่เล็กกลับมาเป็นเล็กคนเดิมและบอกว่าโรงเรียนหนองปิ่มต้องปิดโรงเรียนเพราะว่าไม่มีครูสอน”

ฉบับที่ ๒๐

                ใจความว่า “๔ปีแล้วที่พี่มาเป็นหมออยู่ที่นี่ถึงแม้จะรู้สึกเหงาแต่พี่ก็รู้สึกโชคดีที่พี่ได้มาอยู่ที่นี่เพราะพี่ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง.......อาทิตย์หน้าพี่สัญญาว่าจะไปร่วมแสคงความยินดีในวันรับปริญญาของเล็ก”   

น.พ.วรวิทย์ วิศิษฐ์กิจการ